Factoren die bij hulpverleners de implementatie van online hulp beïnvloeden
Online- en blended hulpverlening kan potentieel bijdragen aan het verbeteren van welzijn en geestelijke gezondheidszorg. Maar ondanks het enthousiasme van pioniers en enkele beleidsmakers resulteerde dit tot nu toe niet in een breed gedragen implementatie, hoewel er toch geleidelijk beweging ontstaat in de Vlaamse GGZ.
Zoals bij elke innovatie loont het de moeite om na te gaan wat de faciliterende en belemmerende factoren zijn bij implementatie. Recent zijn enkele interessante onderzoeken gepubliceerd, waarbij gefocust werd op de rol die hulpverleners spelen bij het implementeren van online en ‘blended’ CGT programma’s (Cognitieve Gedragstherapie) voor depressie en verslaving.
Online hulpverlening in de Vlaamse GGZ
Veel enthousiasme op het voorbije congres onlinehulp, georganiseerd door Flanders Care. De sfeer deed me denken aan de eerste congressen online hulpverlening in Nederland (Utrecht, georganiseerd door e-hulp). Het lijkt de aanzet tot een brede implementatie van online (en ‘blended’) methodieken in de Vlaamse welzijns- en gezondheidssector. Toch wijzen ervaringen in het buitenland uit dat dit niet vanzelfsprekend zal zijn. Wat zijn knelpunten waar we tegenaan zullen lopen en kunnen we die hier vermijden (of op z’n minst proberen te voorkomen)?