Apps in de hulpverlening (2): PTSD
In een vorig artikel over apps in de hulpverlening werd ‘Mood Tracker’ reeds vermeld. Dezelfde ontwikkelaars (het Amerikaanse National Center for Telehealth & Technology) bieden nog twee bijzonder interessante apps aan, nl. ‘Breathe 2 Relax’ en de ‘PTSD Coach’.
Beide toepassingen werden ontwikkeld in opdracht van het ‘Department of Veteran Affairs’ om Amerikaanse oorlogsveteranen met PTSD-klachten te ondersteunen. Ze zijn echter bruikbaar voor een breed publiek met posttraumatische klachten en ‘Breathe 2 Relax’ kan ook bij andere problemen toegepast worden.
Apps in de hulpverlening (1)
Reeds enkele jaren geleden deden ‘Apps’ (kleine softwareprogramma’s die op een smartphone draaien) hun intrede in de gezondheidszorg. Terwijl ‘E-health’ en ‘E-mental health’ stilaan erkende begrippen aan het worden zijn, spreekt men ondertussen ook al over ‘M-health’ of hulpverlening via de mobiele telefoon. De meeste van dergelijke apps zijn te vinden in de medische sfeer. Toch zijn er al enkele beschikbaar die bedoeld zijn voor de sociale of geestelijke gezondheidszorg.
Sparx: serious game bij depressie
Onderzoekers van de Auckland universiteit in Nieuw-Zeeland ontwikkelden een interactieve fantasygame die kan ingezet worden bij adolescenten met depressieve klachten. Uit een recente studie bleek dat proefpersonen evenveel baat vonden bij het spelen van ‘SPARX’ (de naam van deze ‘serious game’) als bij een reeks gesprekken met een psychotherapeut.
Reportage 113 Online
Interessante reportage uit ‘Altijd wat’ (NCRV) over 113Online.
De Nederlandse hulpdienst rond zelfmoord en zelfbeschadigend gedrag. Hun aanbod bestaat uit telefonische hulp, online zorgverlening via chat, hulp via e-mail, een online zelfhulpprogramma en enkele online tools, zoals een stemmingsmeter. De reportage biedt een goed beeld achter de schermen.
Traumatherapie en virtual reality
Het Instituut voor Psychologie van de Erasmus Universiteit Rotterdam gaat virtual reality inzetten bij het behandelen van slachtoffers van seksueel kindermisbruik. Het gaat om mensen die kampen met depressieve of posttraumatische klachten. Bij de behandeling bouwen deelnemers zelf een virtuele wereld.
Online hulpverlening in de CGG
Volgende tekst bevat een aantal ideeën omtrent de ontwikkeling van online hulpverlening op de tweede lijn in Vlaanderen, meer bepaald voor de Centra Geestelijke Gezondheidszorg (CGG).
In de eerste plaats wordt online hulpverlening gesitueerd binnen ‘stepped care’ en ‘matched care’. In Vlaanderen zijn er reeds heel wat initiatieven op de eerste lijn, maar op de tweede en derde lijn zijn er nog veel mogelijkheden die momenteel niet benut worden. In de Centra voor Geestelijke Gezondheidszorg zou online hulpverlening zowel in ‘pure’ als in ‘blended’ vorm kunnen aangewend worden. De implementatie ervan vraagt echter, naast de technische ontwikkeling, het creëren van een draagvlak binnen de CGG. In dit verband worden enkele aanbevelingen geformuleerd.
Online hulpverlening bij eetproblemen
Recent werd 99gram.nl gelanceerd. Op de website wordt een compleet aanbod van preventie tot en met behandeling aangeboden. Naast informatie en zelftests, is er de mogelijkheid tot contact met deskundigen en met ‘lotgenoten’. Verder kan er ook een online behandeling gevolgd worden, al dan niet anoniem. E-hulp werd betrokken bij de ontwikkeling van het project.
Onderzoek online gaming
Onlangs publiceerde Tony van Rooij zijn proefschrift omtrent online video game verslaving. Volgens zijn bevindingen zijn er in Nederland ongeveer 12.000 jongeren tussen 13 en 16 jaar ‘verslaafd’ aan online gamen. Gemiddeld gamen ze 8 uur per dag. Door het obsessioneel bezig zijn met online gamen verwaarlozen ze hun sociale contacten, hun school en dikwijls ook hun gezondheid door o.a. slaaptekort. Van Rooij constateerde dat ze dikwijls te kampen hebben met depressies, eenzaamheid, een negatief zelfbeeld en sociale angst. Dit in tegenstelling tot de niet-verslaafde gamers, die naast hun passie intensieve sociale contacten blijven behouden.
Volgens van Rooij is het nog wat voorbarig om op dit fenomeen reeds een nieuwe psychiatrische diagnose te plakken. Hij wil er ook niet aan voorbij gaan dat het bij online gamen over een vrij nieuw cultureel verschijnsel gaat dat door veel volwassenen, die niet zijn opgegroeid met internet, als ‘bedreigend’ wordt beschouwd. Tony van Rooij citeert in dit verband socioloog Henry Jenkins met de uitspraak: ‘The word addiction is really a cultural category: if I stay up all night beating a video game I’m addicted, if I’m reading a book all night I’m congratulated.’
Huub Boonen, die zich binnen CAD-Limburg toelegt op online gamen, stelt ondertussen vast dat er ook in de Vlaamse verslavingszorg meer aanmeldingen binnenkomen rond internet- en online game verslaving. Dikwijls op initiatief van verontruste ouders. Sommige jonge online gamers zouden zich sociaal isoleren, hun school verwaarlozen en agressief uit de hoek komen wanneer hen beperkingen worden opgelegd. Agressieve reacties zijn volgens Huub Boonen niet zozeer te wijten aan de agressieve inhoud van de online games zelf, maar aan het feit dat er frustratie dreigt. Hij pleit ervoor dat ouders enerzijds best wat interesse kunnen tonen voor de online wereld van hun kinderen, maar anderzijds ook vanaf het begin regulerend zouden optreden. Eens een bepaalde grens overschreden is, wordt het moeilijker om ‘de klok terug te draaien’.
Het proefschrift van Tony van Rooij is hier verkrijgbaar als pdf